ΤΟ "ΚΑΡΑΒΑΚΙ" ΞΑΝΑΣΦΥΡΙΖΕΙ ΣΤΗ ΣΥΡΟ

Μέσα σε σφυρίγματα από μπουρούδες από μεγάλα κοχύλια, εορταστικούς ήχους από φλογέρες και ταμπιά, κανονιές από το χαρτονένια κανόνια του ομοίωματος του πολεμικού σκάφους που κρατούσαν στα χέρια τους τα παιδιά που τραγουδούσαν κάποτε τα παραδοσιακά πρωτοχρονιάτικα κάλαντα έκλεινε πάντοτε η χρονιά στη Σύρο του εμπορίου και της ναυτιλίας. Ήταν μια ωραία συνήθεια που χαίρονταν όλοι οι Συριανοί και δήλωνε τη στενή τους σχέση με τη θάλασσα ενώ περιποιούσε και τιμή για ένα σκάφος του στόλου που ξεχώριζε κάθε εποχή, το «Αβέρωφ» παλιότερα ή το «Έλλη» τα μεταπολεμικά χρόνια και σαν έθιμο διατηρήθηκε μέχρι το 1955 – 1956 οπότε, όπως και πολλά άλλα υποχώρησε μπροστά σε άλλα «μοντέρνα» και αμφίβολα.
Ήταν μια γιορτινή στιγμή που έλειψε από τον τόπο μας λέει ο Νίκος Σολάρης, δάσκαλος χορού και ερευνητής της παράδοσης και της ιστορίας της Σύρου και γι’ αυτό με πρωτοβουλία του Λυκείου Ελληνίδων μια μεγάλη παρέα παιδιών, πριν από 15 περίπου χρόνια ξαναβγήκε στους δρόμους, αναβίωσε το «Καραβάκι» κι έτσι αποκαταστάθηκε κατά κάποιο τρόπο η παράδοση. Τα πρώτα σκάφη που κράτησαν τα παιδιά στα χέρια τους ήταν επίσης χαρτονένια τα οποία ως είναι επόμενο διαλύονταν από το τρέξιμο σε όλους τους δρόμους και τις γειτονιές και τη κακοκαιρία. Γι’ αυτό ένας άνθρωπος που νοσταλγούσε την παλιά Σύρα και την παράδοσή της, ο Παν. Μηλιώτης που συμμετείχε στα κάλαντα εκείνων των χρόνων έφτιαξε και δώρισε στο Λύκειο, ένα μεγάλο ομοίωμα του πολεμικού «Θύελλα» με το οποίο σήμερα τα παιδιά του Λυκείου θα ταξιδέψουν τους Συριανούς σε άλλες εποχές.