ΚΛΗΜΑΤΑ ΠΑΛΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ Ο ΤΟΠΟΣ

Για τον Κώστα, κάθε τσαμπί σταφύλια πρέπει να ωριμάσει πάνω στο κλήμα για να μπορέσει έτσι να δώσει το καλύτερο αποτέλεσμα στο βαρέλι…

Πόσα χρόνια μπορεί να τραβάει τη δροσιά της παριανής γης ένα κλήμα και να καρπίζει ακόμα; Στο ερώτημα αυτό κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα, υπάρχουν όμως ακόμα ορισμένοι άνθρωποι που η σχέση τους με τη γη του τόπου τους διατηρείται ακόμη αλώβητη και μπορούν να δώσουν μια πειστική απάντηση. Ένας από αυτούς είναι ο Κώστας Χασούρης, ο οποίος αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο του στα αμπέλια και μάλιστα αυτά που θάλλουν με παραδοσιακά παριανά κλήματα. Αυτός ο άνθρωπος που η πίστη του στη γη της Πάρου είναι ακλόνητη και γι’ αυτή μάλιστα παλεύει από τη θέση του στον ομώνυμο Δήμο, είναι ο πλέον ενδεδειγμένος να μιλήσει για τους θησαυρούς που χαρίζει στον άνθρωπο που την αγαπά και κυρίως για το κρασί που δίνουν τα ονομαστά αμπέλια της Πάρου.
Ο Κώστας καλλιεργεί τα ίδια κλήματα (μαντηλαριά, μονεμβασιά, αηδάνι, σαββατιανό, ροδίτη, φωκιανό) που φύτεψαν οι πρόγονοί του και με την εμπειρία που απέκτησε τόσα χρόνια, δημιουργεί μοναδικά κρασιά γεμάτα αρώματα και γεύσεις. Χωρίς να στηρίζεται σε καμιά συνταγή, βάζει όμως πάντα προυποθέσεις την ακεραιότητα των σταφυλιών τα οποία δεν πρέπει να είναι ραντισμένα, τη σχολαστική καθαριότητα των ξύλινων βαρελιών και την συστηματική παρακολούθηση του ζυμώματος και έτσι δημιουργεί κρασιά για τα οποία όλοι έχουν να μιλάνε. Ο ίδιος λέει πως η φετινή παραγωγή ήταν καλή, βέβαια αν δεν υπήρχε η μεγάλη ξηρασία θα ήταν ακόμα καλύτερη και η ποιότητα των σταφυλιών είναι ανεβασμένη. Όσο για το ερώτημα που τέθηκε στην αρχή αυτού του κειμένου ο Κώστας είναι σίγουρος πως η μαντηλαριά, μπορεί να δίνει σταφύλια παραπάνω και από πεντακόσια χρόνια!

Δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία»,
00/00/2008, σελ. 2, στήλη «Ανθρώπινα».