Ουδέποτε στην ιστορία του, ο φωλιασμένος σε κρυφό μέρος των φαραγγιών του Αρακύνθου μικρός συνοικισμός που καλείται Άνω Σοχώρια είχε καταφέρει να εξελιχθεί σε ιδιαίτερη κοινότητα και πάντα αποτελούσε εξάρτημα του γειτονικού Προυσού. Για τον ίδιο περίπου λόγο, λίγα μόνο χρόνια πριν από την οριστική ερήμωσή του λειτούργησε εκεί σχολείο και τα μαθήματα γίνονταν, πότε στο σπίτι του Τσόλκα και πότε στο γυναικωνίτη της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής. Έτσι για τη διαλυμένη κοινότητα των Ανωσοχωριτών, η εκκλησία αποτέλεσε το κέντρο της προσπάθειας για την αναζωογόνηση του χωριού τους, τουλάχιστον κατά τους θερινούς μήνες και το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής ήταν η ωραία αφορμή να συγκεντρωθούν όλοι στο χωριό, να γιορτάσουν την προστάτιδα αγία τους, να χορέψουν και να τραγουδήσουν στο χοροστάσι. Έτσι γίνονταν κάθε χρόνο και τα πράγματα πήγαιναν ευλογημένα, τόσο μάλιστα που μόνο μέσα στο χειμώνα που πέρασε, τρία σπίτια ανακαινίστηκαν και μπορούν να κατοικηθούν όλο το χρόνο. Σαν θαύμα το έβλεπαν όλοι, και καθώς πιστεύεται πως η εικόνα της Αγίας Παρασκευής ήταν θαυματουργή, έλεγαν και πως κάτι οφείλουν και στη χάρη της. Φέτος όμως τους Ανωσοχωρίτες τους βαραίνει μια έκδηλη στεναχώρια, καθώς πριν από ενάμισυ μήνα περίπου, κάποιοι άγνωστοι που γνώριζαν και την καλλιτεχνική αξία της εικόνας, ανενόχλητοι αφού στο χωριό δεν υπήρχε κανένας να τους εμποδίσει, άνοιξαν την εκκλησία και την αφαίρεσαν μαζί με μια άλλη, του Χριστού της ίδιας συναισθηματικής και καλλιτεχνικής αξίας. Παρόλες τις προσπάθειες και τις εκκλήσεις μέχρι σήμερα κανένα ευχάριστο νέο δεν έχει φθάσει στα Άνω Σοχώρια και καθώς φαίνεται, το φετινό πανηγύρι θα το σκιάζει το «μαγάρισμα» του χωριού τους όπως μας είπαν οι σχεδόν μόνιμοι κάτοικοι, Γιάννης και Μαρία Τσόλκα, οι πρώτοι που αντίκρυσαν άδεια το τέμπλο της αγαπημένης, μικρής εκκλησίας.
Δημοσιεύτηκε στην "Ελευθεροτυπία",
25/07/2008, σελ. 54, στήλη "Ανθρώπινα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου