Ο ίδιος ήλιος ανατέλει ακόμα για την αιωνόβια κυρά Κατερίνα
Το να βγαίνεις στο μπαλκόνι και να αγναντεύεις με καθαρά ακόμα μάτια τον τόπο σου, ένα αιώνα και κάτι λίγα χρόνια παραπάνω, δεν είναι και συνηθισμένο πράγμα…
Πολύ λίγοι το καταφέρνουν αυτό και ανάμεσά τους η κυρά Κατερίνα Λουκιανού η οποία γεννήθηκε το 1903 στην Τρυπητή της Μήλου και τις μόνες ημέρες που απουσίασε από το νησί της, ήταν όταν πήγε να επισκεφτεί τα παιδιά της, στον Καναδά. Τον υπόλοιπο καιρό τον πέρασε, ανάμεσα στο Χάλακα στα κοπάδια του πατέρα της όταν ήταν κοριτσάκι και κατόπιν όταν παντρεύτηκε το 1922 τον Στέφανο Λουκιανό στο σπίτι της, να μεγαλώνει τα έξι παιδιά τους κάτω από δύσκολες συνθήκες εκείνης της εποχής. Δούλεψε σκληρά, είδε τόσα και τόσα πράγματα, από το στόλο των Γάλλων συμμάχων στον κόλπο του Αδάμαντα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τα πλοία των Γερμανών κατακτητών να γίνονται κομμάτια από τα αεροπλάνα των Άγγλων στον επόμενο μεγάλο πόλεμο. Όλα αυτά που πέρασαν μπροστά στα μάτια της πήγαν στα βιβλία της ιστορίας. Η δική της ιστορία όμως που ξεπερνά τις 38.350 σελίδες – όσες και οι ημέρες που πάνω – κάτω έζησε- θα ήταν πιο ενδιαφέρουσα λέει με νοσταλγία, αν είχε τον άντρα της, ο οποίος ήταν σπουδαίος μαραγκός και έσβησε ξαφνικά ένα πρωί, πριν από 64 χρόνια και την άφησε μόνη.
Η κυρά Κατερίνα της οποίας η μνήμη λειτουργεί εκπληκτικά όταν θυμάται την παιδική της ηλικία, είναι σίγουρα η πιο μακρόβια κάτοικος της Μήλου και ζει με την 80χρονη κόρη της Μαρία η οποία κι αυτή είναι χήρα αρκετά χρόνια και κάθε πρωί σηκώνεται και βλέπει και τον ίδιο ήλιο να φωτίζει τη Μήλο, όπως πριν 105 χρόνια!
Δημοσιεύτηκε στην "Ελευθεροτυπία",
03/08/2008, σελ. 62, στήλη "Ανθρώπινα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου