Σε ένα χωριό που έσφυζε κάποτε από ζωή, μόνο δυο γυναίκες έμειναν να συντηρούν μια σπουδαία τέχνη και να μπορούν μάλιστα να ζουν από αυτή.Άνθρωποι που έβλεπαν μακριά, έσπειραν κάποτε την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο στην καρδιά της Ευρυτανίας, αλλά όπως αποδείχθηκε, το γόνιμο έδαφος εκείνης της εποχής στέρφεψε μέσα σε δυο – τρεις δεκαετίες καθώς έπαψε να το αρδεύει πλέον η ζώσα ιθαγένεια και ο κόσμος σκόρπισε στους τέσσερις ανέμους.
Ο λόγος για το εργαστήριο ταπητουργίας που υπολειτουργεί σήμερα στο χωριό Τριπόταμος της Ευρυτανίας και το γεγονός, πέρα από την οικονομική του διάσταση κρύβει δυστυχώς την τραγική πραγματικότητα για όλη την Ελλάδα και της οποίας κύρια έκφραση είναι η ολοκληρωτική αποψίλωση της επαρχίας από νέες και ικανές να εργαστούν, γυναίκες. Το εν λόγω εργαστήριο, το οποίο ανήκει στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης του Υπουργείου Υγείας λειτούργησε για πρώτη φορά πριν από 35 χρόνια στο χωριό Βούλπη και μέσω της εκμάθησης μιας ωραίας τέχνης είχε ως στόχο την ενίσχυση του εισοδήματος των γυναικών της περιοχής. Εκείνα τα χρόνια, λέει η υπεύθυνη του ΙΚΠΑ, Αθηνά Τσίπρα, (δεξιά) η οποία συμπληρώνει 31 χρόνια στην υπηρεσία του, δεν υπήρχε γυναίκα που να μη θέλει να καθίσει στον αργαλειό και έβγαζε καλό μεροκάματο. Η λαμπρή του περίοδος ήταν δε όταν από τη Βούλπη, το 1977 μεταφέρθηκε στο διπλανό χωριό Παλαιοκατούνα, απ’ όπου λόγω έλλειψης χεριών πριν από τρία χρόνια μεταφέρθηκε στον Τριπόταμο. Εκεί υπήρχαν μόνο δυο ενδιαφερόμενες για δουλειά γυναίκες, η Αντιγόνη Βλαχάκη – Μπουκουβάλα (αριστερά) και η Μάρθα Τελώνη και έτσι ηχούν πάλι τα χτένια του πάνω στα χρωματιστά νήματα. Οι προαναφερόμενες γυναίκες δηλώνουν ευχαριστημένες από αυτή την κερδοφόρα ενασχόληση και πολύ θα ήθελαν να ακολουθήσουν και άλλες το παράδειγμά τους, αλλά όπως λένε, ούτε ένας, ούτε δυο κούκοι φέρνουν την άνοιξη!
Ο λόγος για το εργαστήριο ταπητουργίας που υπολειτουργεί σήμερα στο χωριό Τριπόταμος της Ευρυτανίας και το γεγονός, πέρα από την οικονομική του διάσταση κρύβει δυστυχώς την τραγική πραγματικότητα για όλη την Ελλάδα και της οποίας κύρια έκφραση είναι η ολοκληρωτική αποψίλωση της επαρχίας από νέες και ικανές να εργαστούν, γυναίκες. Το εν λόγω εργαστήριο, το οποίο ανήκει στο Ινστιτούτο Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης του Υπουργείου Υγείας λειτούργησε για πρώτη φορά πριν από 35 χρόνια στο χωριό Βούλπη και μέσω της εκμάθησης μιας ωραίας τέχνης είχε ως στόχο την ενίσχυση του εισοδήματος των γυναικών της περιοχής. Εκείνα τα χρόνια, λέει η υπεύθυνη του ΙΚΠΑ, Αθηνά Τσίπρα, (δεξιά) η οποία συμπληρώνει 31 χρόνια στην υπηρεσία του, δεν υπήρχε γυναίκα που να μη θέλει να καθίσει στον αργαλειό και έβγαζε καλό μεροκάματο. Η λαμπρή του περίοδος ήταν δε όταν από τη Βούλπη, το 1977 μεταφέρθηκε στο διπλανό χωριό Παλαιοκατούνα, απ’ όπου λόγω έλλειψης χεριών πριν από τρία χρόνια μεταφέρθηκε στον Τριπόταμο. Εκεί υπήρχαν μόνο δυο ενδιαφερόμενες για δουλειά γυναίκες, η Αντιγόνη Βλαχάκη – Μπουκουβάλα (αριστερά) και η Μάρθα Τελώνη και έτσι ηχούν πάλι τα χτένια του πάνω στα χρωματιστά νήματα. Οι προαναφερόμενες γυναίκες δηλώνουν ευχαριστημένες από αυτή την κερδοφόρα ενασχόληση και πολύ θα ήθελαν να ακολουθήσουν και άλλες το παράδειγμά τους, αλλά όπως λένε, ούτε ένας, ούτε δυο κούκοι φέρνουν την άνοιξη!
Δημοσιεύτηκε στην "Ελευθεροτυπία",
6/02/2008, σελ. 2, στήλη "Ανθρώπινα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου