ΕΝΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΥΔΑ

Τα σωθικά των βουνών που κλείνουν σαν τανάλια τα απόμακρα Άνω Σοχώρια του Προυσού, άδειαζαν πλήθος νερών το χειμώνα και τροφοδοτούσαν τον ήμερο Σοχωρίτη ποταμό που καταλήγει στον Τρικεριώτη, κρατούσαν όμως αρκετές ποσότητες για το καλοκαίρι. Έτσι, χάρη στο Φονιά –το μεγάλο κεφαλόβρυσο που ξεπηδάει λευκό και θορυβώδες στην κορυφή του σιωπηλού χωριού- αλλά και σε πολλές μικρότερες πηγές, αυτός ο κρυφός κόσμος της Ευρυτανίας δεν δίψασε ποτέ και οι κόποι των ανθρώπων στα χωράφια δεν πήγαιναν χαμένοι.
Απ’ όλα τα νερά όμως, κανένα δεν ήταν πιο σπουδαίο και δυνατό, όσο της Σούδα που ξεπηδούν από τη δυτική πλαγιά της κορυφής Αραποκέφαλα και κρέμονται σε ύψος τουλάχιστον 100 μέτρων πριν πέσουν στην κοίτη του ποταμού γεμίζοντας τον αέρα και τα κλαριά των δέντρων με λαμπερή δροσιά και αστραφτερές σταγόνες.
Παλαιότερα, όταν στα Άνω Σοχώρια ζούσαν καμιά εκατοστή άνθρωποι η Σούδα και η ομορφιά της δεν χωρούσε στον αγώνα της επιβίωσης. Τώρα όμως που η νοσταλγία ωθεί πολλούς Σοχωρίτες στην επισκευή των πατρικών τους σπιτιών, η Σούδα αρχίζει να αποκτά εμβληματική έννοια για το χωριό και σιγά – σιγά πολλοί επιθυμούν να την επισκεφτούν. Από τη στιγμή όμως που ο τελευταίος άνθρωπος που βάδισε στο μονοπάτι της έχουν περάσει 40 σχεδόν χρόνια, αυτό κυριολεκτικά έχει σβήσει και η ανακάλυψή του, απαιτεί ιδιαίτερη προσπάθεια. Γι’ αυτό ο Μάκης Ραυτογιάννης (φωτογραφία) πρόεδρος του Συλλόγου του χωριού, έχει κηρύξει εκστρατεία και περιμένει πως και πως τους παραθεριστές να φτάσουν στο χωριό και να πιάσουν αξίνες και τσεκούρια να παραμερίσουν το δάσος και να ξαναφτιάξουν το μονοπάτι που θα οδηγεί σε ένα σπουδαίο μνημείο της ευρυτανικής φύσης.

Δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία»,
00/00/2008, σελ. 2, στήλη «Ανθρώπινα».