ΒΕΓΓΕΡΑ ΚΑΙ ΕΥΧΕΣ ΣΤΟ ΛΑΓΚΑΔΙ

Ήταν κάποτε σαν ένα μελίσσι γεμάτο ζωή η μικρή κοινότητα των ανθρώπων από τους γειτονικούς συνοικισμούς Λαγκάδι και Κορνέσι του Ανθηρού της βόρειας Αργιθέας. Στην κοιλάδα κάτω από τις ψηλές κορυφές Βερούσια, Γκριλιάγκος, Αιλιάς, Καλατόρι, Πηγάδια και Λούτσα και πάνω από το Ανθηριώτικο ποτάμι, τα χρόνια μετά το 1960 ζούσαν πάνω από 300 άνθρωποι ενώ τώρα δεν ξεπερνούν τις 30 ψυχές. Σε σύγκριση μάλιστα με τους υπολοίπους συνοικισμούς του πάλαι ποτέ μεγάλου Ανθηρού που οριστικά έχουν κλείσει, το Λαγκάδι μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα ζωντανό και το γεγονός επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη χρονιά, το περασμένο Σαββατοκύριακο με τη ωραία γιορτή που διοργάνωσε ο Σύλλογος του χωριού «Οι Άγιοι Ανάργυροι» στο ζεστό καφενείο του παπά Αποστόλη Κλάρα και της γυναίκας του Παναγιώτας. Εκεί συγκεντρώθηκαν όλοι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι που βγάζουν το χειμώνα στο Λαγκάδι να κόψουν την καθιερωμένη βασιλόπιττα, να τραγουδήσουν τα δικά τους αργιθεάτικα και να γιορτάσουν μαζί με το δήμαρχο Αργιθέας, Χρήστο Κανναβό, τον πρόεδρο του Συλλόγου, εκπαιδευτικό Κώστα Γραμμένο και τους φίλους του Ανθηρού που είχαν επισκεφθεί εκείνο το Σαββατοκύριακο το χωριό. Ήταν μια ωραία νύχτα και έγινε ομορφότερη από την παρουσία των μικρών παιδιών – τέσσερα κορίτσια του παπα Αποστόλη και της Παναγιώτας και άλλα δυο, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι του Γιάννη Παπαδήμα και της Λίτσας- που αποτελούν όλα μαζί το καμάρι του Συνοικισμού. Οι σχολικές τους βέβαια υποχρεώσεις τα υποχρεώνουν να ζουν το χειμώνα μακριά από το Λαγκάδι, αλλά για τη γιορτή, ούτε που σκέφτηκαν πως μπορεί να απουσιάσουν και να στερήσουν τους παππούδες και τις γιαγιάδες χωρίς το χαμόγελό τους και τις ευχές τους για μια καλή χρονιά.

Δημοσιεύτηκε στην «Ελευθεροτυπία»,
01/02/2008, σελ. 2, στήλη «Ανθρώπινα».